Dinsdag van contrasten

Een dag van bezinning hoe goed we het hebben thuis.

In de ochtend zijn we weer in 3 groepjes op huisbezoek geweest bij de armsten of mensen met seciale behoeften door een handicap o.i.d.
Ik ben met Liviu mee geweest naar een familie hier in Danes niet ver van ons community centrrum.
Liviu vertelde dat de grootmoeder[57jr] een ongeluk heeft gehad met een zoon toen ze met hun paard en wagen[je leest het goed] aangereden zijn door een auto.
Paard was dood en zoon gewond aan zijn benen.
De vrouw geloofd in Jezus en God heeft hen later gezegend met een nieuw paard dat vervolgens ook nog eens zwanger was van een veulen.
Hallelujah.
Daardoor konden ze met het geld van de verkoop van het tweede paard nadat het opgegroeid was, weer bouwmateriaal kopen om hun huisje met een kamer uit te breiden.
We hebben verder nog gebeden voor de diverse familieleden waaronder de zoon met zijn aangetaste benen.
Hij voelde veel warmte door zijn lichaam gaan en had geen pijn meer. We hebben de familie gezegend met Gods liefde,voorziening, inspiratie voor nieuwe inkomsten en herstel.
Het nam best flink tijd in beslag dus daarna zijn we terug gegaan.

In de middag zijn we de voedselpakketten gaan samenstellen voor de Rora mensen waar we vanaf 15.00 heen zouden gaan.
We hadden ook het idee om bellen te gaan blazen met de kindertjes daar en een wedstrijdje blik-lopen.
Daarvoor haden we blikken soep gekocht waarvan mijn nieren spontaan in een kramp gingen zo zout hahaha, en we hadden elektra draad gekocht om stokjes van te buigen met een O eind om daar de zeepbellen uit te blazen.
Alles was klaar en we hebben de pakketten ingeladen.
Een paar kilometer verderop zijn we naar de Rora gemeenschap gereden.
Daar werden we al meteen verwelkomt door een paar brutale gastjes die een stukje wilden meerijden.
We zijn eerst met zijn allen een stukje omhoog gelopen naar een plek waar ze allen konden verzamelen.
Daar waren aardig wat mensen en kinderen aanwezig die nieuwgierig keken wat deze groep nou precies kwam brengen.
Liviu heet hen eerst aangesproken en uitgelegd wat de bedoeling was.
Ook is er gebeden voor diverse mensen daar.
Aart en ik waren inmiddels druk bezig om die bellenblaas dingen te buigen en te knippen voor die kleintjes.
Die hadden inmiddels wel in de smiezen dat wij wat aan het vogelen waren en al gauw waren we omringd door de meute.
De elekticiteits draad dat we bij ons hadden was in drie kleuren.
Dat was dus kaasie voor die kleintjes.
Eerst werd het gewoon een belleblaas frame dan twee gecombineerd en dan weer drie.
Ik draaide de twee of drie draden in een bosje en Aart maakte er een vlechtwerk van.
Het was een succes maar ja dan dook de wedstrijd blik-lopen op en ws de aandacht gauw verdwenen.
Met het blik-lopen deden ook oudere kinderen mee tot groot vermaak van de hele groep mensen.
Daarna hebben we gezamelijk geprobeerd het verhaal van Jona uit te beelden terwijl het verteld werd.
Waarschijnlijk dachten ze dat we helemaal koekoek waren maar dat maakt niet uit, het ging om het verhaal.
Elvira en Erna hebben ook een getuigenis gegeven uit hun leven.
Helaas was het wel een natte boel omdat het de hele dag al druilde, dat is daar niet echt lekker met al die bagger.
Dat maaakte het wel een uitdaging om ter afsluiting de voedselpakketten uit te delen, dat merkte Liviu wel toen we een "trapje" af moesten en de leuning afbrak en hij weggleed en zijn enkel bezeerde. Gelukkig is het niet niet ernstig afgelopen.
Hij had flink pijn en Annemiek had er meteen over gebeden, en ik zie vandaag dat hij weer prima lopen kan. Hallelujah.
We zijn daarna allemaal weer terug gereden nat en dampend in de auto's.
Thuis lekker om gekleed en wezen eten8, het is in schrijnend contrast met waar we vandaan kwamen.
Het is fijn om daar nog over na te kunnen praten.

Daarna lekker slaaaaaap.

Zo ik ben eindelijk weer bij.
Tot de volgende blog.